دشت هویج و روستای افجه

لواسانات به دلیل داشتن موقعیت جغرافیایی و آب و هوایی منحصر به فرد خود یکی از مناطق گردشگری و توریستی نزدیک به تهران می باشد. دشت هویج یا گرچال(گر به معنای آتش و چال به معنای جایگاه، و گرچال به معنای جایگاه آتش یا آتشدان) نیز یکی از این مناطق شناخته شده در بین کوهنوردان، نزدیک روستای افجه و لواسان است.

ظاهرا در گذشته ناصرالدین شاه و شاهزادگان از گردنه نزدیک دشت جهت رفت و آمد به دشت لار استفاده می‌کردند و این منطقه در گذشته شکارگاه پررونقی بوده است. این دشت در ارتفاع 2400 متری واقع شده است و ظاهرا در قدیم زیر کشت هویج بوده است ولی امروزه اثری از هویج در این دشت دیده نمی‌شود. کوهنوردان بسیاری هر ساله از این دشت به سمت قلل ریزان، پرسون، آتشگاه و مهرچال می‌روند.

چگونه برویم:

از مبدا تهران از اتوبان شهید بابایی وارد جاده لشکرک شده و به سمت لواسان رفته و تابلوهای روستای افجه را دنبال کنید. انتهای روستا و در آغاز مسیر خاکی با پارک کردن ماشین به ادامه مسیر بپردازید.

 در انتهای روستا محلی کوچک برای پارک ماشین وجود دارد. پس از عبور از رودی کوچک در ابتدای مسیر،  شیب تند و سربالایی هست که بعد از آن شیب معتدل تر شده و کوهپیمایی راحتی تا دشت در انتظار است. در میانه راه هم باغهای آلبالو و گیلاس و گردوی روستاییان به زیبایی منطقه افزوده است. سعی کنید از ورود به املاک شخصی چیدن میوه ها و آسیب به درختان خودداری کنید.

یک کافه کوچک هم بین راه وجود دارد که تنها کافه مستقر در منطقه است و می‌توانید از نیمرو واملت آن برای صبحانه یا نهار استفاده کنید و تنها سرویس بهداشتی موجود در منطقه را دارد. در زمستان هم معمولا در ابتدای مسیر تیم امداد و نجات کوهستان یک واحد را مستقر می‌کنند تا در صورت نیاز کمکهای امدادی را به گردشگران و کوهنوردان ارائه دهند. پس از طی مسیر و حدود دو ساعت کوهپیمایی آهسته و پیوسته به دشت خواهید رسید. منظره دشت بسیار زیباست به خصوص که هیچ دیدی از دشت تا زمانی که به آن برسید وجود ندارد و پس از یک پیچ شیبدار به دشت می‌رسید.

دشت وسیع و زیبا که چند سالی هم هست توسط افرادی حصار کشی شده است و در انتهای سمت چپ آن یک گوسفند سرا و نهری آب وجود دارد. به هرحال در طبیعت، هیچ زیبایی بکری بدون زحمت به دست نمی‌آید. اگر کمی زحمت کوهپیمایی را به جان بخرید قطعا با طبیعت فوق‌العاده‌ای روبرو خواهید شد. درواقع برنامه به این صورت نیست که بخواهید پیک‌نیک طوری با اعضای مسن‌تر خانواده به این منطقه بروید. مگر آنکه آنها از شما زبر و زرنگ‌تر و سرحال‌تر باشند و توانایی بالارفتن از مسیر شیبدار تا دشت را داشته باشند.

 کی برویم:

چندین درخت کهنسال در گوشه ای از دشت به زیبایی آن افزوده است. به جز این درختان سایه بانی در دشت وجود ندارد و در گرمای تابستان رفتن به این دشت توصیه نمی شود. تا به حال در فصولی غیر از زمستان به این منطقه نرفته ام. در فصول پر بارش حتی تا انتهای فروردین نیز در منطقه برف وجود دارد ولی اواخر بهار طبیعت بسیار زیبا می‌شود و در زمستان نیز دشت، پذیرای گردشگران و کوهنوردان زیادی است و از شیب کوه‌های کناره دشت می‌توان به عنوان محلی برای سرسره بازی استفاده کرد. با توجه به برف گیر و سرد بودن منطقه انتخاب پوشش زمستانی مناسب، لباس گرم و به خصوص کفش مخصوص کوهنوردی برای این منطقه به شدت توصیه می‌شود.

امیدوارم در دیدار از این مناطق زیبا اصل گردشگری مسئولانه را فراموش نکنید و کلیه زباله‌های خود را جمع‌آوری کرده و در سطل‌های زباله بزرگ شهری بندازید.

نقشه مسیر از تهران تا دشت هویج